هر چند سلام سر آغاز دردناک خداحافظی است. ولی بگذار خداحافظی سلامی نو باشد.

بگذار سرنوشت و تقدیر بازی خویش را ادامه دهند. من و تو در این بازی یار و مونس یکدیگریم.

بگذار بگریم که جز اشک مرحمی نیست مرا.

در خلوت سکوتم قدم می نهم و قلبم را آرام آرام تسکین می دهم.

چرا که می خواهم در آن بذر محبت بکارم . 

و تو ای مهربان! فریادم را از سکوتم و از چشمان خسته ام بخوان و مرا یاری کن.

ما هميشه صدا هاي بلند را ميشنويم

پر رنگ ها را ميبينيم

سخت ها را ميخواهيم

غافل از اينكه....

خوبها آسان مي آيند

بي رنگ مي مانند

و بي صدا ميروند...

وقتی که در ایوان دلتنگی هایت می نشینی

    وقتی که پشت یک پنجره بارانی ، بی هوا

    شاعر می شوی

    وقتی دیگر کسی برای شنیدن جمله هایت

    به اندازه لحظه ای فرصت نمی گذارد